مکتب قرآن و عترت

به نام خدا
فال های عجیب به دیوان حافظ
قرآن پژوه معاصر آقای بهاء الدین خرمشاهی می گوید: یکی از دوستانم نقل می کرد که در یکی از شهرستانها، با یکی از فضلا به نام آقای « اویسی»- که در حال حاضر نیز رئیس حوزه ی علمیه ی همان شهر است- بحث و گفتگویی در باب حافظ و سعدی و غزلسرایان دیگر داشتیم.
جناب « اویسی» می گفت: من به اندازه ی شما به شعر و هنر حافظ اعتقاد ندارم، سعدی را غزلسرای بهتری می دانم. بحث بالا گرفت و سر انجام به جناب اویسی گفتیم که آیا حاضرید در این باب به دیوان حافظ، تفأل بزنید و ببینید خود حافظ در این باب، چه می گوید؟
آقای « اویسی» از این تهدید و تحدّی، هراسی به دل راه نداد و گفته بود: بله، حاضرم. سپس طبق آداب، فال زده بود و چنین پاسخ شگرفی گرفته بود:
من از جان، بنده ی سلطان اویسم
اگـر چـه یـــادش از چـاکــر نبـاشـد
کسی گیــرد خطـا بــر نظـم حافـظ
که هیچش لطـف در گــوهـر نبـاشد

(مجله ی کیهان فرهنگی(حافظیه)،سال پنجم، آبان67،ص25،استخاره و تفأل،ص144)

به نام خدا
در جریان حمله ی افغانها به ایران در سال1136 فرمانده ی سپاه افغان که وارد شیراز شد
به "مگس خان" شهرت داشت. اوبر سر قبر خواجه حافظ آمد و برای دهن کجی به شیعه،
 خواست مقبره ی او را خراب کند، جمعی او را ممانعت کردند و قرار گذاردند که به دیوان خواجه
تفأل بزنند، این شعر آمد:
 ای مگس عرصه ی سیمرغ نه جولانگه توست
عِــرض خود می بــــری و زحمت ما می داری